Onlangs kregen wij het droevige nieuws dat Leonardo van Manen was overleden. Hij was lid van KC sinds 2014 en ik keek altijd uit naar zijn komst. En ik speelde graag tegen Leonardo. Ik leerde veel van hem; op en zeker ook naast het bord.
Hoe doe je recht aan zo’n schaker en man? Geboren in 1949, was Leonardo zeker lange tijd een sterke schaker. De FIDE vermeldt een rating van 1966; wat vooral opviel was zijn goede openingskennis. Hij was dan ook een trouw deelnemer aan onze Openingen Toernooien waaraan hij de Pirc (en in het bijzonder de spike) bijdroeg. In de instructie toendertijd haalde ik een partij aan van Friso Nijboer, niet wetende dat Leonardo in 1984 met zwart nog tegen Friso had gespeeld, uiteraard de Pirc.
Door zijn ziekte was zijn stem niet al te sterk en was hij niet altijd makkelijk te volgen. Maar het loonde zeker de moeite goed naar hem te luisteren. Zijn gevoel voor humor was onaangetast; we hebben heel wat met elkaar afgelachen.
Hoewel je het niet meteen zou vermoeden, zullen weinig schakers zo veel gesport hebben als Leonardo. Naast schaken deed hij ook nog aan biljarten en tennissen. Ook kon je hem met zijn vriendin Lida Vahl op de fiets tegenkomen. Een onafscheidelijk duo.
Leonardo is vele jaren lid geweest van VAS; zie dan ook aldaar hun in Memoriam, met mooie foto, van Niels van Dam. Zacht en behulpzaam noemt hij Leonardo en ik kan me daarbij alleen maar volmondig aansluiten.
Fer Mesman
En hoewel hem dat als mens (een klein onderdeel immers van onze identiteit) geen recht doet, uiteraard een paar partijen om na te spelen.