Er was eens een tweeling die gingen, los van elkaar, een berg in de Himalaya beklimmen. Ze waren rond de 35 jaar. Toen ze ooit jong waren hadden ze het aan elkaar beloofd. “Ooit zal een van ons op de top van de hoge berg staan”, zo beloofden ze elkaar.
Ze gingen los van elkaar op pad. De ene aan de Noord kant van de berg en de ander aan de zuid kant. Het was erbarmelijk koud en slecht weer. Het sneeuwde en de wind waaide hard. Ze hadden het zwaar. Elke stap was een beproeving en ze gingen door. Zoals gezegd los van elkaar. Hun droom najagen. Wat ze beloofd hadden inlossen. De top halen. Na verloop van tijd was de ene jongen aan de noord kant half op weg. Hij was uitgeput na de vele dagen van ontzetting, kou en inspanning. De kou eiste zijn tol. Hij kon niet meer. Hij was doodmoe en zakte in elkaar. Hij keek door de grijze lucht naar boven en kon heel in de verte nauwelijks waarneembaar de top zien. Zo ver nog. En zo slecht het weer. Hij was uitgeput en zat daar in de sneeuw. Ik moet opgeven dacht hij. Ik red het nooit. Op dat moment voelde hij de laatste krachten uit zijn lichaam wegtrekken. Slap werd hij, geen enkele energie meer over. Hij gaf op.
Zijn broer aan de andere kant van de berg had hetzelfde meegemaakt en was eveneens op hetzelfde moment uitgeput. De kou en inspanning had ook hier zijn tol geëist. En hij ging niet zitten. Integendeel, hij deed iets heel opmerkelijks! Hij keek eerst omhoog en zag dat het nog heel ver was. En toen deed hij iets heel opmerkelijks.
De Kennemer Sporthal
En zie zo geschiedde ook deze zaterdag middag in een klaslokaal van CIOS in de Kennemer Sporthal. Het prijkte aan de wand. We konden ons inschrijven voor Expeditie Corsica. Inclusief bergbeklimmen!
Zo gebeurde deze middag ook! Aanvankelijk kwam halverwege een speler heel bezorgd naar me toe. “We staan slecht”, zei hij met een strak gezicht. “Komt goed”, antwoordde ik vol zelfvertrouwen. Het is maar waar je naar kijkt!
Want wat gebeurde er:
Gerard op 2 speelde vol zelfvertrouwen tegen de sympathieke Keijsper. Gerard had het initiatief en je zag aan alles dat hij niet van plan was dat los te laten.
Ron op 4 geeft altijd een boost. Lekkere stelling, wit, initiatief en dat betaalde zich eigenlijk snel uit! Tegenstander doet iets mindere zet en hups. Puntje binnen.
Toen had Vlad op 3 al net remise gemaakt. Makkelijk met zwart spelend en nergens nog kans op meer. Daar was de wedstrijd ook te kort voor. En dat is een mooie aanloop alvast naar 12 maart! Vooruitkijken, Omhoog kijken. Daar ligt ons doel! De slimme Vlad, hij weet het maar al te goed. Vriendelijk lachend gaf hij remise. Wacht maar tot de volgende keer!
Robert O te H speelde op 6 heerlijk in zijn vertrouwde Siciliaanse variant met wit. Had ook hier het initiatief en dwong Albert Dekker tegen de muur. En verder ging hij niet. Daar liet hij het bij. Robert O te H, draait weer mee en mag het remise aanbod aannemen. Er leek niet veel meer in te zitten.
Tja en dan onze Sfinx. Onze vaste pilaar! Edward op 5. Als hij binnenkomt straalt hij het al uit. Vandaag is mijn dag en daar komt niemand aan, leek hij te zeggen. Ik schreef het al eerder dat Edward dit seizoen een ware steun en toeverlaat is. Hij staat op, op belangrijke momenten en toont leiderschap. Hij voelt zich als een vis in het water en zo ook op het schaakbord. Ons magisch kwadrant dat ons allen zo bindt en boeit. Niemand kon hem vanmiddag pijn doen. Het was echt andersom. Er was maar 1 uitslag mogelijk vandaag. En dat zag de tegenstander. Toen die met de witte stukken eenmaal te ver was uitgewaaid, kon Edward pijnloos en effectief zijn guillotine laten glijden. Snel en efficiënt. Tegenstander gaf verbijsterd op. Nog ver voor de tijd controle.
En zo stond het na ruim 3 uur spelen 4-1 voor ons. Robert O te H nam de honneurs als teamleider even waar en gaf aan dat de zetherhaling op mijn bord een overwinning zou betekenen. Aannemen dus. Winst binnen en nog 2 partijen te gaan.
Michiel, naast mij op bord 7, had zich met zwart uitstekend verdedigd en bleef volop kansen houden in een combinatierijke stelling. Hij vond steeds dat bekende gaatje om niet weg te glippen. Hij vond steeds het veilige en ook kansrijke pad. Hij gaf niet op, ook niet toen het moeilijk was. Integendeel. Het leek wel of hij het toen pas leuk begin te vinden! Ook hij deelde enkele beslissende rake klappen uit en toen gaf zijn tegenstander gedesillusioneerd op. Had hij kansen gemist, vroeg hij zich af? En er was geen weg terug. Michiel had het allemaal goed berekend en incasseerde met plezier het punt. Ook hij ontwikkeld zich tot een ware Sfinx!
Toen was Pieter Kroon ook al klaar. Weer had hij een stuk moeten offeren. Weer leverde het net te weinig op. Pieter rekende en rekende en dat hielp verder niet. Wel rechtte hij zijn rug andermaal en bleef doorknokken tot de laatste zet. Er was echter geen houden meer aan en Pieter moest het punt aan de tegenstander laten. Dat is natuurlijk wel charmant en dat hij dat voor Ballesteros over had. Een man met een wereld beroemde naam! Die gun je het toch? Nu dan, en volgende keer gaat Pieter zelf de guillotine bedienen! Let maar op.
Zo werd een heerlijke schaakmiddag vanuit een moeilijke positie achteraf tamelijk eenvoudig bekroond met de volle overwinning. De 3de op rij. We lijken goed op dreef en vooral de non-verbale communicatie zit goed.
Oh die broer die half op de berg zat? Hij keek eerst omhoog en zag dat het nog ver was en toen deed hij iets heel opmerkelijks. Hij keek naar beneden en zag welke geweldige weg hij al beklommen had! Ondanks alle moeilijke omstandigheden was hij al een heel eind. “Ben ik al zo ver?!” dacht hij. Dan haal ik de rest ook. En hij putte extra kracht uit deze gedachte. Hij ging verder en haalde de Top!
| KC3 | Bergen 1 | |||
| Kroon, P.G. (Pieter) | 1972 | Ballesteros, A. (Antonio) | 2031 | 0 – 1 |
| Snijders, G.J. (Gerard) | 1911 | Keijsper, J. (Jan) | 1937 | 1 – 0 |
| Omota, V. (Vlad) | 1941 | Kager, K. (Kees) | 1813 | ½ – ½ |
| Hessels, R.E. (Ron) | 1905 | Boer de, J. (Jacob) | 1878 | 1 – 0 |
| Scholtens, E.P. (Edward) | 1867 | Dekker, J. (Jasper) | 1831 | 1 – 0 |
| Oosting, R. (Robert) | 1880 | Dekker, A. (Albert) | 1824 | ½ – ½ |
| Terwee, M.J.S. (Michiel) | 1763 | Stoop, C. (Coen) | 1779 | 1 – 0 |
| Hendrikse, A.J. (Ad) | 1855 | Vos van der, R. (Ries) | 1843 | ½ – ½ |
| Gemiddelde Rating: | 1887 | Gemiddelde Rating: | 1867 | 5½-2½ |
Ad Hendrikse
Leuk verslag Ad. Het deel over de Sfinx is hilarisch.