In Memoriam Ina

Dinsdag bereikte ons het trieste bericht dat Ina Sala na een kort ziekbed is overleden. Een grote schok voor ons en de hele vereniging. Ina is 23 jaar lang de grote steun en toeverlaat geweest van de club. Ina bestierde niet alleen de bar. Ze was ook het luisterend oor voor de leden, zorgde voor gezelligheid, stuurde leden kaartjes bij grote gebeurtenissen en was de constante factor in soms roerige tijden. We gaan haar enorm missen.

We tekenen het jaar 1999. Schaakvereniging Het Oosten huist aan de Vergierdeweg in een knus, ietwat gedateerd buurthuis waar het letterlijk en figuurlijk altijd warm is. De speelzaal en de bar zijn in aparte, aangrenzende ruimtes. De bar moet door de huurders zelf bemand worden. Het levert Het Oosten de nodige problemen op. Gecharterde verre familieleden en vage vrienden blijken niet altijd even betrouwbaar. En bij het self-service concept blijft aan het eind van de avond niet alleen de koelkast, maar ook de kas leeg achter.

Net als de club ten einde raad is, komt een reddende engel ten tonele. Frank Sala is dan al een goed decenium lid van de club en zijn vrouw Ina is bereid om het beheer van de bar op zich te nemen. Het blijkt een gouden zet en het begin van een lang en gelukkig huwelijk tussen de Sala’s (naast Frank en Ina is ook dochter Monica vaak van de partij) en de vereniging.

Onder bewind van Ina vormt Het Oosten zich in rap tempo om van schaakvereniging naar schaakcafé. Zakjes snoep, (plastic bekertjes) cola, tosti’s ham/kaas en flesjes bier vliegen over de toonbank en Boudewijn de Groot schalt uit de meegenomen bandrecorder. Later op de avond volgen de nootjes, plakjes worst en blokjes kaas met honingmosterd. Met Sinterklaas zijn er pepernoten en met Pasen chocolade-eieren. De clubavond begint vroeg en eindigt diep in de nacht. 

Ook de penningmeester wrijft zich in zijn handen. De consumptieprijzen liggen weliswaar laag, door slim inkopen en de huisvlijt van Ina en Frank wordt er toch marge gemaakt. Dankzij het immer stijgende volume maken de kantine-opbrengsten een steeds groter deel uit van de inkomsten van de vereniging.

Henk Roosink: “Het moet  (7 oktober) 2001 zijn geweest dat ik de avond voor mijn 40e verjaardag door Monica en Ina na een geweldig schaakcafé avond rond 03.00 uur, op mijn fiets naar huis werd gezet (enigszins van de wereld). Ik heb weinig black-outs in mijn leven gehad maar die nacht heeft geen actieve herinnering na 03.00 uur. De week daarop vroeg Ina nog of ik goed thuis was gekomen. “

In 2005 was het 70 jarig jubileum van Schaakvereniging Het Oosten. Ina schreef zelf een stukje in het jubileumblad. Daarin schreef zij dat ze zich zorgen maakte over het leden aantal. Afgezien van de opzeggingen ook helaas door overlijden (soms in het schaak-harnas). Ze schreef o.a. in 2005: “Monica en ik zijn bij verschillende begrafenissen en crematies aanwezig geweest. Als bardames van Het Oosten voelen we dat als onze plicht. We hebben zo vaak een bekertje koffie ingeschonken, een flesje bier opengemaakt en naar hun verhalen geluisterd, zodat er toch een band tussen de dames van de bar en de schakers is ontstaan.” en “De kantine noem ik het schaakcafé, daar is het niet zo stil. We hebben muziek, er mag meegezongen worden, er zijn tosti’s en een wijntje….Gezelligheid, gemoedelijkheid en sportiviteit zijn bij ons aanwezig. Om twaalf uur gaat bij ons echt het licht nog niet uit! “Ina ten voeten uit.

In het jaar 2006 moet de club helaas vertrekken uit de Vergierdeweg vanwege verbouwing en bestemmingswijziging. Dat gebeurt niet zonder gedenkwaardig afscheid. Boudewijn de Groot zingt als nooit tevoren en het bier vloeit rijkelijk. Pas als het weer licht wordt sluit Ina als laatste de deur van ons vertrouwde clubhuis.

In de jaren die volgen verandert er vanalles. Het Oosten verhuist verschillende keren, verandert in ChessCool en gaat later op in Kennemer Combinatie. Op een korte periode in het Denksportcentrum na zijn er echter altijd twee zekerheden: Ina staat achter de bar en zakjes snoep kosten 50 cent.

Ina was zeer loyaal en trouw aan de schaakclub (en Feyenoord), was goudeerlijk, uitermate zorgvuldig in haar verantwoordelijkheden als kantine beheerster (bardame zoals ze zich zelf het liefst noemde), was bijzonder goed met de schaakjeugd (en duidelijk / streng als dat nodig was), was een bindende factor tussen de toch soms wel wat wereldvreemde of warrige schakers, was een KC club icoon!

In de belangstelling staan vond ze maar niets maar ze waardeerde het jaarlijkse bloemetje als dank voor weer een jaar trouwe zorg voor de kantine (en alles wat daar bij kwam). 

Een aantal weken terug heeft Ina aangegeven dat ze na 2 decennia wilde stoppen: het werd haar fysiek te zwaar. Een groots afscheidsfeest diende zich aan. Helaas heeft het niet mogen zijn. Ina werd plotseling ziek en haar situatie verslechterde snel. Deze maandag is ze in bijzijn van familie overleden. Een groot verlies voor de vereniging en bovenal een groot verlies voor Frank, Monica en de familie. We wensen hen veel sterkte toe.

 

Lennart Dek en Henk Roosink

Naschrift: met instemming van de familie delen wij hier de rouwkaart en informatie over de crematie.