Toen ik nog Haarlem woonde, kocht ik altijd het Wonder van Haarlem bij Simon Levelt in de Gierstraat. Een heerlijke theemelange waar ik nog altijd elke dag mee begin (in Amsterdam heette dezelfde thee gewoon het Wonder van Amsterdam. Die bedrijven schamen zich echt nergens voor). Het Wonder van Haarlem mag al enige tijd niet zo meer genoemd worden omdat wetgeving heeft verboden de namen van steden commercieel te exploiteren. Nu heet de thee De Groeten uit Haarlem. Dat mag dan weer wel.
Ons eigen Wonder van Haarlem mocht er ook niet zijn, maar veel scheelde het niet. Tegen Promotie uit het pittoreske Zoetermeer leken we tegen een stevige nederlaag op te lopen, totdat we uitzicht hadden op een heus wonder. Maar het werden de groeten.
Wat niet hielp is dat Pijpnaldo en Arkady op de middenborden tegen mindere tegenstanders vrij hardhandig opgeknoopt werden. Aan de topborden hielden we het makkelijk droog, al had Gerard (op 3) er meer uit moeten halen dan remise. Toegegeven de stelling was helemaal niet fijn om af te maken in tijdnood. Cook (1) had dat gevoel eveneens, maar volgens de engine was het een min of meer correcte partij die nooit uit evenwicht is geweest. Maken we dat ook eens mee. Tyro (4) leek ook een gevaarlijke aanval te hebben maar moest genoegen nemen met eeuwig schaak. Dek deed weer eens een Dekje. Een correcte overwinning, geconcentreerd als altijd na veel duwen en trekken over de streep trekken.
De meetellers weten dat we nu met 3,5-2,5 achter stonden met alleen onze jonge helden op 7 en 8 over. Jurriaan stond op 7 totaal verloren in een eindspel met een kwaliteit minder en een mataanval. Op 8 stond Mats een stuk voor 3 pionnen voor, maar met een open koning en verder een dichte stelling leek daar geen doorkomen aan. Dus vroeg Mats of hij remise mocht maken. “Doorspelen” luidde het strenge commando van Captain Cook. Alleen zo word je een beetje hard knul.
En ja hoor het wonder geschiedde. Nou soort van dan. De tegenstander van Jurriaan blunderde kolossaal door zijn toren naar voren te gooien voor ondekbaar mat. Alleen was hij niet aan zet en gaf Jurriaan voor de zekerheid even eeuwig schaak.
Op hetzelfde moment pakte Mats een paar pionnen op b5 en d6 en stond plots glad gewonnen, mede omdat zijn tegenstander ook nog een afzichtelijke eunuch van een paard op e8 had weten te plaatsen. Het Wonder van Haarlem was in de maak, want 4-4 leek nu de logische uitslag te worden. Helaas was het nu aan Mats om pijnlijk te blunderen. Eerst zag zijn tegenstander de triviale combinatie nog over het hoofd maar toen dwong Mats hem die combinatie alsnog uit te voeren, waarna het erg moeilijk werd. Mats heeft het nog meer dan 100 zetten dapper geprobeerd en moest uiteindelijk zijn arme koninkje nog omleggen ook. Omdat ik hem gedwongen had door te spelen heb ik hem maar even geMatst door zijn eten te betalen.
Hoe kijk ik terug op dit seizoen? Een redelijk seizoen, alle basisspelers haalden hun niveau. Geen echte uitschieters, al mag de 4 uit 5 (eigenlijk 3 uit 4) met TPR 2346 van Dek niet onvermeld blijven. Cook was in theorie qua punten topscorer met 5,5 uit 9 maar dat was alleen omdat hij als enige 9 ronden speelde en gemiddeld niet al te beste tegenstanders kreeg. Een derde plaats in deze zeer sterke poule mag beslist gevierd worden, dat dan weer wel. En dat doen we traditioneel dan ook met een bacchanaal in het thuisrestaurant van Cook. Vraag ik Go weer om voor Biersommeldier te spelen en het kan niet stuk.
