Recent onderzoek heeft uitgewezen dat sporters vaak ongelukkig zijn met een 2e plek. Dan kennen ze de spelers van KC1 nog niet. Zielsgelukkig sloten we zaterdag 22 april ons seizoen af. Na een buitengewoon stroeve start een fenomenale eindspurt. Pakt u het telraam er maar even bij.
We gaan de borden af van hoog naar laag. Kambiz Sekandar had aan remise genoeg voor een IM-norm. Nu vind ik Kambiz een heel sympathieke vent, maar ik wilde het ook niet te makkelijk voor hem maken, dus was mijn vreugde groot toen onze super-GM Ivan het tegen Kambiz wilde opnemen. Ivan speelde Siciliaans, rekenend op de Alapin van Kambiz. Deze kwam ook, maar Ivan wist al snel met actief spel op de koningsvleugel kansen te creëren en Kambiz stortte onder druk van het grootmeesterlijk geweld in. Geen norm voor hem, maar de kansen komen vast nog. Ivan aan de witte wijn en KC op 1-0.
Roger Meng hoefde alleen maar aan het bord te verschijnen om tegen Khoi een IM-norm binnen te tikken. Het verschijnen lukte, de goede zetten kwamen minder makkelijk. Al lag dat vooral aan Khoi die Roger het vuur aan de schenen legde door met Le3, Dd2 en 0-0-0 de Moderne verdediging agressief aan te pakken. Een zware strijd volgde, met Khoi immer aan het roer. Na de tijdnood was hier ook het 2e punt binnen voor de good guys!
Het schijnt dat Spanjaarden massaal Philidor spelen tegenwoordig, geïnspireerd door GM Pepe “Ratatatata” Cuenca. Uiteraard is die opening dubieus – waarover later meer – maar onze Spanjool David kwam er maar mooi mee weg. Hij maakte gelijk en counterde opeens naar de winst. Ratatatata en dat is 3!
Philidor dubieus? Jazeker, vraag maar aan Eline. Ratatata en daar sloopte Eline de Philidor van de Spaanse IM met de mooie voornaam Jesus. Het bidden om genade hielp niet en Eline kruisigde de zwarte dame die zielig in het hoekje h1 stond, wachtend op gevangen te worden. In 18 (!) zetten was het 1-0. Ratatatata en het staat 4-0.
Friso had zich op 5 uitstekend voorbereid, maar wel met de verkeerde kleur. Sinds 1895 heeft de KNSB de regel dat de thuisploeg op de oneven borden zwart heeft, maar Friso – toch bepaald geen groentje – was die regel even vergeten. Elke ronde weer herinner ik de spelers aan die alouderegel, maar Friso had ook zijn mail niet goed gelezen 😊 Gelukkig hadden Friso en Ivan in de autoreis naar de gezamenlijke slotronde de Alapin besproken, dus Friso deed wat Ivan hem aanraadde. Dit ging uiteraard met stevig tijdgebruik gepaard. Zo kostte zet 2 bijna 5 minuten en zet 4 maar liefst 27 minuten! Uitstekende voorbereiding dus 😊 Friso kwam desondanks beter te staan, maar de sympathieke teamcaptain Michel de Wit verdedigde zich taai en hield de schade beperkt. Hier even geen Ratatatata maar slechts een half punt. En dit bleek achteraf heel jammer te zijn (leest u maar mee).
Op 6 zat Gilian. Volgend seizoen mag hij ook aan de bak in de Meesterklasse, dus lieten we hem vast aan het echte werk ruiken. En Gilian liet zien enorm gegroeid te zijn dit jaar. Zijn opening was prima. Daarna won hij een stuk en volgde een lange technische fase, omdat zwart onderweg nog wat pionnetjes gesnackt had. Op het laatst moest Gilian laten zien of hij met Paard en Loper kon matzetten. Dat lukte natuurlijk, dus we stonden 5,5 – 0,5 voor: de matchpunten zijn binnen!
Bord 7 was voor Onno ‘Enigma’ Elgersma. De opening leek beroerd, maar dat hoeft bij Onno niet te deren. Hij rechtte de rug en bereikte een gelijkstaand middenspel. Toen deed Onno een heleboel goede zetten en zijn tegenstander een heleboel minder goede zetten. U voelt hem al aankomen, ook hier liep het goed af. 6,5 – 0,5 en is er een monsterscore in de maak?
Als het aan SummerTex ligt, wel. De lente is in aantocht, de vogeltjes fluiten, de narcissen bloeien. En SummerTex bloeit mee. Wat speelde de man weer fijn schaak op deze mooie zonnige dag. En wat gaan we hem missen. Was de KNSB maar een zomercompetitie… Gelukkig mochten wij nog een laatste keer van onze lange man genieten en zoals hij kwam, nam hij afscheid. Een fijn mens en een goede schaker, het was ons een genoegen je in KC1 te mogen hebben! En inmiddels staan we op 7,5 bordpunt, en de koek is nog niet op.
Bord 9 is voor onze Schildpad. Liam is dit seizoen definitief doorgebroken als grootmeester en met een rating dik boven de 2500 komt ook de top van Nederland in zicht. Hij ging als een mes door de Spaanse boter en scoorde andermaal een overwinning. 8 uit 9 in de Meesterklasse, een diepe buiging waardig. Andere jaren is dit ruim voldoende voor de topscorerstitel, maar dit jaar scoorde mijn Apeldoornse Feyenoordvriend Thomas Beerdsen vergelijkbaar. En dan gaan ze bij die gelijke stand dierenkrachten meten en dan blijken beren toch nog sterker dan schildpadden. Gelukkig voor Liam is HWP Sas van Gent gedegradeerd, dus komt 9 uit 9 volgend jaar echt in zicht.
En zo staat het 8,5 (!!) – 0,5 en komen we bij het laatste bord aan. Daar had ik mezelf opgesteld, omdat het mij wel mooi leek ook met een overwinning afscheid te nemen. En wit op bord 10 biedt dan de grootste kans op zo’n glorieus afscheid. Ik speelde gelukkig foutloos. Ik opende met 1. Pf3, waarna mijn tegenstander niet op tijd de speelzaal haalde – de Belg bleek zich verslapen te hebben. En zo eindigde ik met een anticlimactische maar toch ook prachtige paardsprong mijn Meesterklasse-carrière. Ook ben ik volgend jaar geen teamleider meer (en dus ook ontheven van deze verslagtaak). Maar een mooier afscheid dan een 9,5 – 0,5 victorie bestaat niet, toch Friso? Het was na een zeer moeizame seizoenstart met dit jonge, onervaren team even billenknijpen of we niet zouden degraderen. En uiteindelijk worden we tegen alle verwachtingen in 2e van Nederland. Jongens, wat een prestatie!
Uiteraard feliciteren wij de sympathieke vrienden van Apeldoorn met het kampioenschap. Condoleances gaan uit naar degradanten HWP en Stukkenjagers en ook wel naar LSG, dat het hele seizoen fier aan kop ging en uiteindelijk toch slechts 3e werd. Maar wij voelen ons, achter het ongenaakbare Apeldoorn, ook een beetje kampioen. We hebben bij lange na niet de hoogste rating, en ook niet het meeste talent. Maar met vechtlust, teamspirit en kampfgeist kun je ook een heel eind komen. En zo is het eind goed, al goed.
Pieter Roggeveen
Met dank aan Frans Peeters en Sipke Ernst voor de vele mooie foto’s!
Fotoverslag slotronde Meesterklasse
