7 februari 2020. D-day voor het NHSB N1 team van KC. Él Classico, De Klassieker, KC N1 tegen HWP N1. Na zeer dominant het N2 team van HWP te hebben verpletterd met 7-1 krijgen we vandaag het N1 team van HWP voor de kiezen. Onze grote Haarlemsche nemesis staat in het klassement bovenaan na alle wedstrijden te hebben gewonnen. Wij volgen op maar één bordpunt achterstand. Deze wedstrijd zal daarom zeer waarschijnlijk bepalen welk team de Topklasse van de NHSB zal winnen.
Het is 23:00 en na bijna drie uur strijden keert de eerste KC’er terug van het slagveld. Het eerste puntje is binnen! Onze jonge God Gilian speelde een uitstekende partij tegen de Benko-veteraan Jan Boekelman. Na een lichte afwijking van de hoofdvariant met loper b7 i.p.v a6 was Gilian “out of book”. Maar dat mocht niet baten want, beheerst zoals altijd, speelde Gilian keer op keer degelijke zetten en na een kleine fout van zijn tegenstander wist hij toe te slaan met een prachtige tactische truc.
Zoals men inmiddels weet komt na regen zonneschijn en dat bleek ook nu weer het geval… voor HWP. Twee zegens praktisch tegelijkertijd bracht ze gauw weer op voorsprong. Het waren de twee staartborden waar het fout ging voor ons. Bord acht verloor mede door tijdsdruk, een welbekend fenomeen voor onze Baknaldo, mede door onnauwkeurigheid. Op bord zeven speelde onze andere jonge God mee, Tyro, maar hij wist ook niet te winnen. Vier uur reizen van Delft naar huis en dan weer naar Haarlem bleek toch iets te vermoeiend. Na een aantal “boekzetten”, speelde hij een inaccurate zet, wat leidde tot een grote krater Tyro’s Caro Kann, ter hoogte van d6. Nadat dit veld eventjes grondig werd gedomineerd door Tyro’s tegenstander Harry Lips, vocht Tyro nog wanhopig door om uiteindelijk alsnog de koning om te moeten leggen.
Nog geen kwartier gaat voorbij en FM Rini komt de zaal uit met een serieus gezicht. Iets wat we niet van hem gewend zijn. Ik heb verloren zegt hij, waarna de moed mij in de schoenen liep. Een triomfantelijk lachje krulde toen hij wegliep. Klaarblijkelijk ben ik weer voor de gek gehouden, hij had gewonnen, natuurlijk! Zijn partij vatte hij zeer gemakkelijk samen: “Het bord stond in brand!” Rini wist zich uit de vlammenzee te redden, maar zijn tegenstander niet. Het staat weer gelijk. Stand: 2-2.
Nog een kwartiertje later kwamen DiV en Ome Jan de zaal uit met een remise. Ik was groot fan van DiV’s opening, het Leningrader Hollands, maar DiV verzekerde mij dat er echt niet meer in zat dan remise. Vooruit dan maar. Jan had de hele partij relaxed erbij gezeten in een naar mijn mening wat beknelde stelling, maar de remise bevestigde zijn ontspannen houding. Stand: 3-3
We naderen middernacht en nog twee borden zijn nog bezig. De stilte was oorverdovend en de spanning om te snijden. Onze voorzitter en Clubsnelschaakkampioen Lennart Dek bewaakte zijn extra pion in een onderdrukte stelling en óók nog eens in tijdnood. Dan zie je waarom hij snelschaakkampioen is van KC. Met minder dan een minuut op de klok bleef hij het zijn tegenstander maar lastig maken. Zijn ogen zochten de mijne en spraken boekdelen, “Vlad, mag ik alsjeblieft remise aanbieden?” En dat mocht zeker van mij, wetende wat er op bord één gaande was.
Onze derde (al-niet-meer-zo) jonge god Edwyn kreeg het kopbord omdat hij topscoorder was van het team met drie uit drie. Ook vandaag bewees hij maar eens dat hij meedogenloos is. In tijdsnood wist hij een complexe stelling correct te vereenvoudigen naar het eindspel en zelfs met minder dan tien seconden op de klok behield hij zijn rust. Langzaam maar zeker wist Edwyn pionnetjes te snoepen van zijn tegenstander tot hij een stuk en een pion extra had. Zijn tegenstander zag het niet meer zitten en gaf toen maar op. Zo blijft Edwyn nog steeds de topscoorder van het team met vier uit vier en bracht hij ons de overwinning. Stand: 4,5-3,5
Vlad