Stel je eens voor, je speelt de wedstrijd van het jaar. De verliezer degradeert, de winnaar mag nog een jaar langer genieten van de Meesterklasse, het summum van het Nederlandse clubschaak. Dan weet je dat aan beide kanten alle registers opengetrokken worden en de bodem van de clubkassen tijdelijk wordt bereikt.
Zo trad Groningen tegen ons aan met niet alleen GM Sipke Ernst, maar ook met 3 nieuwe leden: IM Jogstad, GM Warakomski en GM Jorden van Foreest (jawel, de one and only) waren uit resp. Scandinavië, Polen en België ingevlogen om de vijand te versterken. Wij putten ook uit buitenlandse bronnen met GM Sochacki uit Parijs en de Poolse GM Tomczak, beroemd omdat hij de enige mens op aarde is die Kramnik ooit mat zette in een lange partij. Jaja, de degradatiestrijd doet rare dingen met teamleiders, tot wanhoop van de penningmeesters.
De wanhoop werd nog wat groter toen niet alleen GM Tomczak maar ook onze resident-GM en steunpilaar Wouter Spoelman zich daags voor de wedstrijd ziek afmeldde. Daar ging ons (grand)masterplan! Onze gemiddelde rating van 2400 schrompelde ineen tot een voor Meesterklasse-begrippen magere 2316. Daar zette Groningen 2384 tegenover. We tellen aan KC-kant 2 IM’s en 1 GM, daar zet Groningen 3 IM’s en 3 GM’s tegenover. En dat terwijl 5-5 voor ons niet genoeg is.
Maar gingen wij vol vrees aan het bord zitten? Dan kent u de KC-hardheid nog niet. In de do-or-die wedstrijden zijn we op ons best. Onder toeziend oog van de beste wedstrijdleider van Nederland en omstreken werd het een heroïsche match voor de good guys. Oudgedienden Lennart (Dek) en Pieter (Poch), beiden als 11-jarige mannetjes in 1997 bij een voorloper van Kennemer Combinatie lid geworden – Het Oosten, dat was nog eens een roemruchte club – namen op borden 8 en 9 als vanouds het voortouw.
Om met de grote held Dek te beginnen: voor mensen die hem niet goed kennen, hij heeft een sloot overeenkomsten met Laurens Dassen, de niet-te-benijden Volt-partijleider. Beiden geboren in 1986, beiden een glanscarrière bij ABN AMRO, beiden een solide, bedaard karakter. Beiden werden ze ook met hun grote hobby (politiek resp. schaken) voorzitter van hun club en kwamen ze aldaar gepassioneerde types a la Nilufer Gundogan tegen. Ja, aan leden met vurige persoonlijkheden, controversiële meningen en het hart op de tong was/is ook bij KC geen gebrek. Ik ken er na 25 jaar KC en 36 jaar zelfkennis inmiddels ook wel een paar op onze club. En juist met die lui moeten de Dassens en de Dekken van deze wereld, de milde brave borsten met hun degelijke bankcarrière, dan weer diplomatiek omgaan. Een paar jaar terug liep het vuur bij ons een beetje uit de hand en dat zag je aan het spel van onze voorzitter. Moe en zwoegend worstelde hij zich naar wat halfjes toe. Het sprankelde allemaal niet. Dit jaar is gelukkig de rust weer wedergekeerd in Haarlem en dat komt het spel van Dek (vroeger ook nog bekend onder de naam Wonderboy) zeer ten goede. Als in zijn oude dagen als Wonderboy verzon hij achter het bord het briljante zwierige stukoffer e7-e6!! Hierdoor raakte Nick Maatman, toch een degelijke, goed voorbereide IM, volledig van slag. Maatman pakte het stuk en kwam enkele zetten later volledig in de knel met zijn leger. De generaals van Poetin zouden zich nog voor de organisatiegraad in het witte kamp schamen. Met doffe klappen (Toren cee twee, hatsekidee) haalde Wonderboy het punt en de onvermijdelijke schoonheidsprijs binnen.
Dan ikzelf (Poch dus). Op 15 september 2012 maakte ik mijn debuut in de Meesterklasse met een overwinning. Dat bleek een Pyrrhus-overwinning want daarna volgden, verspreid over 10 seizoenen, nog slechts 11 remises en 9 nederlagen. Jaja, de Meesterklasse is zwaar als je zo slecht schaakt als ik. Gelukkig kwam op 4 april 2022 een einde aan deze ietwat gênante reeks. Dat lag mede aan mijn sympathieke tegenstander Jonas Hilwerda, die een toch al agressief openingsidee van Daniil Dubov nog wat extra kruidig speelde met het Benko-achtige b5?! Ik pakte, hebberig als ik ben, de pionnen op en ruilde alles af naar een eindspel met een paar pionnen meer. Toen ik met inmiddels 3 vrijpionnen opstoomde en met de voorste a7 al had bereikt, probeerde Jonas het nog met een interessant getimed remise-aanbod. Na het vluchtig raadplegen van Stockfish 14, die een luttele +10,08 in het voordeel van wit gaf, durfde ik het aanbod af te slaan en 5 zetten later gaf zwart op. 2-0, wat een weelde!
Zou het spektakel compleet worden aan bord 1? Onze one and only Marcel Canoy (Cook) was bereid om GM Tomczak te vervangen op bord 1. Daar trof hij een de super-GM. Marcel trad Jorden agressief en onbevreesd (g7-g5!) tegemoet en de Tata-held ging lang in de denktank. Marcel kreeg kansen, maar uiteindelijk bleek Jorden, niet geheel verrassend, de cruciale varianten dieper te hebben berekend. Chapeau aan Marcel, die speelt waar het team hem nodig heeft. Van Antwerpen tot Westenschouwen, Marcel staat dienstbaar aan onze zijde. Merci!
Ook de andere grootmeesters aan Groningse zijde braken door de Haarlemse defensie. Esper heeft zich geweldig ontwikkeld dit seizoen en ligt nog altijd op koers voor een IM-norm. Maar Espers openingskeuze voor het Spaans bleek tegen de grote kenner Sipke Ernst ongelukkig en hij ging er geruisloos af. Als Esper 2 uit 2 scoort tegen LSG en En Passant heeft hij echter gewoon zijn norm te pakken, dus die tellen we alvast.
Tex kreeg het Hollands voorschoteld door de Poolse GM Warakomski (dapper hoor, in het hol van de leeuw). Tex ontwikkelde een degelijke stelling, maar kwam uiteindelijk net te kort. Dat is geen toeval: het leven van Tex speelt zich inmiddels momenteel voornamelijk af in de publieke arena: doordeweeks is hij een grote meneer in Hilversum medialand, in de weekenden acteert hij als Godfather van de beruchte Haarlemse korfbalmaffia. Moet je net bij onze jaloerse Godin Caissa zijn. Verwaarloos je al te lang je studie van de Najdorf en de Grunfeld, dan neemt ze wraak als een valse minnares die niet aan mag schuiven bij het kerstdiner. Gelukkig heeft Tex het de komende maanden weer rustiger, zodat hij in de seizoensfinale tegen LSG en En Passant weer volle bak kan gaan en zijn Najdorf eindelijk de sporen kan gaan geven!
2-3 achter, maar er is nog hoop. Laten we even een rondje buitenland doen. Uit respect voor de helden in mijn beste koeterwaals:
Zum Anfang: unsere Mannschaft! Marc müsste in letzten Moment sein Debut machen in die Niederländische Bundesliga. Mit Schwarz auf Brett 5, im platz von Großmeister Spoelman, das sind Große schuhen! Aber, wir kennen Marc als einem tolle Jungen ohne Angst. Und er hat es gemacht! Eine schöne Remis gegen einen starken Gegner, das bietet uns viel Gluck und Hoffnung für die Zukunft. Kommt doch mal wieder zurück!
Patrick ist ´nur´ eine Deutscher IM, aber spielt im Holland wie einen super-GM. Jetzt 3,5 aus 4 nach einen technischen Endspiel gegen die Van Foreest Fräulein, Jungfrau Machteld. Zweimal her hatte Patrick im Blitzkriegmodus gewonnen, aber er ist bleichbar von alle Markten zu Hause! Positionell Großartig wie Emanuel Lasker in seinen besten Jahren. Wunderbar, Fabelhaft, usw, usw.
Et maintenant: Christophe (Soch). En Français, n’est pas possible, quelle dommage. Sprobujemy po polsku! Soch, ty jestes zajebiscie! Jesz jak rekin, grasz jak rekin! 1000 kilo ryby, wszystko jesz, obojetnie. Liczylem ze jadles w 12 godzin 910 kilo losos, 25 kilo tunczyk I 65 kilo Warakomska. Nastepny raz, bierz Woch Soch, tatus Soch i Ana La Sochacka do nas. Bedzie impreza Sochowi!
Korte Nederlandse vertaling van bovenstaande ongein: Marc is een goedlachse degelijke topper, Patrick een allround-topper, Soch een allesverslindende schaakhaai die je niet in een all-you-can-eat vreetschuur vis mag laten ruiken. Inmiddels staat het 4,5 – 3,5 voor ons en twee van onze jonge toppers spelen nog voor de overwinning en normen.
Om te beginnen met Liam: hoe slecht die man ook uit de opening komt, hij verliest nooit. Gooi een blok beton op zijn hoofd en hij kopt hem gracieus terug. Potverdorie wat is die vent degelijk. Ik kan me geen nederlaag van Liam in KC-tenue herinneren (ook geen spectaculaire overwinning overigens, maar dat ligt geheel aan mij). Als je zelfs Boudry op remise houdt, dan ben je gewoon een hele grote. Dan weet je als coach ook dat je Liam gerust op bord 3 kan zetten, hopend dat hij een soepel halfje tegen een Jorden, Sipke, Tivi of Werle maakt. Maar zo ver kwam het niet. Hij stuurde Jogstad terug het eindeloze Scandinavische bos in en ligt op koers voor iets moois. Hopelijk pakt hij nog even Smeets en Shirov om zijn laatste GM-norm extra glans te geven.
Over degelijk gesproken – hoe doen die jonge gasten dat toch? – Onno ‘Kermit’ Elgersma kan er ook wat van. Geheel in lijn met zijn persoonlijkheid geeft hij op zet 3 een listig fluisterschaakje, ruilt de goede lichte stukken af en laat daarna zijn geduld – of het ongeduld van de tegenstander, zo u wilt – het werk doen. Zelfs IM Hoeksema, toch niet voor niets de Rots van Baflo genoemd, was niet bestand tegen het Aalsmeers gekwaak. Risicoloos gingen de witte stukken naar de goede velden en uiteindelijk kwam daar de doorbraak.
6,5 – 3,5 tegen een op papier veel sterker team, wat een weelde! U kunt zich voorstellen: het was nog lang onrustig in Haarlem.
Pieter Roggeveen
