De kluchten en treurspelen van Bredero (met name De klucht van den molenaer – zie foto) zijn algemeen bekend mag ik veronderstellen. Toen ik op vrijdag 25 maart mocht aantreden tegen Bree de Roo, vreesde ik dan ook dat KC N2 zijn negatieve streak zou voortzetten en wederom in een treurspel zou acteren. Na 3 wedstrijden slechts 1 matchpunt (nota bene tegen ons veel sterkere jeugdteam). Kwam er dan nooit een eind aan de droevenis?
De dag begon wel opmerkelijk goed. Captain Martien zei (voorgoed?) af, en legde de verantwoordelijkheid in mijn ervaren armen. Zo kon ik hem vervangen door de veel sterkere Frank Sala. Gelukje 1. Helaas gaf Ad Gorissen aan niet helemaal okselfris te zijn na o.a. een longontsteking. Elke vervanger zou beter zijn volgens hem; sterkte. Nu had Niek Seinen nog iets goed te maken. Tegen De Uil had hij voor ons (en zijn gevoel) een halfje laten liggen. Dat zou hem nu niet gebeuren. Edoch. Tegen de geslepen oudgediende Frank Otten kwam hij er weer niet door. Hij offerde een pion met het idee een paard te pennen. Helaas kon dat niet vanwege een aftrekschaakje. Dan maar remise. Geen schande. Maar van ons geluk ging iets af; -1.
André had ook nog iets recht te zetten na zijn onnodige nul met zwart tegen (jawel) De Uil. Tactisch had ik hem wit gegeven zodat hij aan zijn broos zelfvertrouwen kon werken. Toen een stuk ingesloten raakte bij oudgediende Wim Hoffenaar stond de uitslag al vast. Geluk +1.
Jan Willem ten Have (JWtH) mocht aantreden tegen oudgediende Gerda Schiermeier-Palm, waar de tijd geen vat op lijkt te hebben. JWtH won al snel een kwaliteit en mocht toen aantonen dat paard-loper sterker is dan een toren. Maar ja, probeer Gerda maar eens te verslaan. En die toren stond goed. Even later al hoorde ik een remise-aanbod van JWtH. Snel aangenomen neem ik aan. Geluk -1.
Sybe Terwee maakt een goed seizoen door, maar tegen Noud Vroman (geen oudgediende, wel op leeftijd; hij heeft heel wat rondgezworven in schaakland begreep ik) kwam hij er niet doorheen. Meer ruimte (de pionnen stonden binnen de kortste tijd op de 4e rij), goede stukken, maar niet voldoende. Adequaat verdedigd leek me; sterker nog, na afloop bleek Sybe gewoon slecht gestaan te hebben, dus een gemazzeld halfje. Geluk +1.
Invaller Frank Sala stal de show. Hij is net een kat. Net als je denkt dat hij het niet meer kan, blijkt hij nóg een leven te hebben en weer een mooie serie neer te zetten. Tegen de (laatste hoor) oudgediende Robert Balm zette hij zijn zware stukken op de c-lijn, en toonde en passant aan dat het loperpaar killing kan zijn. Op het eind volgde nog even gallery-play met een kwaliteitsoffer dat wits toren opsloot. Met twee pionnen achter gaf Robert onkarakteristiek snel op. Geluk +1. En de winst voor het team was binnen.
Zelf zat ik uiteraard weer als laatste. Bree is een voormalige jeugdspeler, opgeleid bij Het Spaarne, en na meer dan 10 jaar afwezigheid kwam hij zowaar weer terug. De roest zat er een beetje op, maar talent heeft hij nog steeds. Met zwart had ik al snel gelijk spel en probeerde gewoon zo actief mogelijk te blijven om de remise te vermijden.
[Ondertussen was ik ook nog teamcaptain en wedstrijdleider, dus behoorlijk wat aan het rondrennen om mijn medespelers in de gaten te houden. Ook de tegenstanders moest ik observeren, maar gelukkig kreeg ik wat hulp van Bert Bergshoeff. Weliswaar van Het Spaarne, maar gezien mijn dubbellidmaatschap lag belangenverstrengeling sowieso op de loer.]
Mijn tactiek tegen Bree betaalde uiteindelijk uit, toen ik wits toren kon opjagen. Een onverdedigde loper was mijn beloning. Geluk +1.
Als ik alle gelukspunten (GP) bij elkaar optel, kom ik op plus 3. MVP was Frank, goed voor 2 GP.
Ook Het Spaarne was tevreden omdat ze vooraf (volkomen onterecht natuurlijk) bang waren voor een 6-0 afstraffing. Maar misschien volgend seizoen.
Fer Mesman – Bree de Roo 1-0
André Vlug – Wim Hoffenaar 1-0
Frank Sala – Rober Balm 1-0
Sybe Terwee – Noud Vroman ½
Jan Willem ten Have – Gerda Schiermeier-Palm ½
Niek Seinen – Frank Otten
Foto van Wikipedia, 2022 (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:KluchtVanDeMolenaar.jpg); opvoering op locatie – met anderhalf schaakbord.
Fer Mesman