In restaurant de Postkoets in Schagen namen vier KC’ers plaats aan een ronde tafel. Alle vier vanaf onze eigen rand keken we over het schaakbord. Wat was hier vandaag gebeurd? Allereerst liet Daan zijn partij zien. In de opening vond er kortsluiting plaats bij zijn tegenstander, die een veelgespeelde variant in de Alapin probeerde te ‘weerleggen’. Extra vreemd was dat afgelopen mei dezelfde variant op het bord kwam, tussen dezelfde spelers en in dezelfde boerenlandse speellocatie van Mach, en dat Daan toen geen ‘weerlegging’ ontving, maar zeer sterk weerwerk maar tegen de geïsoleerde pion. Met toen een terechte nederlaag als gevolg. Hoe dan ook, nu kreeg Daan op zet 13 de mogelijkheid voor Pxa7! en toen..
‘Wilt u misschien iets drinken?’ Met tegenzin keken de vier op van het bord. Een glas wijn zou er wel ingaan. De mevrouw stelde voor een ‘Merlootje’. Onder gemopper over de ‘infantilisering van de horeca’ gingen de schakers akkoord. 13.Pxa7! dus. Verder was er ook eigenlijk niet veel te analyseren. De weerlegging was weerlegd; het zwarte paard moest het offer aannemen (13..Pxa7) en kwam verder niet meer in het stuk voor. Het duurde nog veertien zetten voordat de investering zich uitbetaalde, en we hadden een bordpunt voor KC.
Ondertussen werd het glas wijn met veel bravoure ingeschonken. De rode golven kletsten tot aan de rand van het glas. Het was niet het eerste bordpunt voor KC geweest, want nog sneller had Peter gewonnen. Met Wit kreeg hij naar eigen zeggen een onbekende openingsvariant tegen zich, waar hij het echter in het geheel geen moeite mee had. Het ging lekker over de c-lijn. Peter zette een toren op c1, achter het paard op c3. De tegenstander had een pion op c6 en dame op c7. Met Pd5! won Peter in deze configuratie een pion, want de pion staat gepend en na dame weg volgt Txc6. 2-0.
De glazen waren inmiddels allemaal flink gevuld, met evenveel optimisme als we de tijdnoodfase in waren gegaan. Na de twee overwinningen volgende twee remises, zodat we snel op 3-1 stonden. Allereerst was dat de remise van Arkady, maar over de details daarvan hadden de vier disgenoten helaas weinig weet. Arkady had schijnbaar een kwaliteit geofferd voor een prachtig paard op d4. Na een keer eerder een aanbod te hebben afgeslagen, moest Arkady de tweede keer met remise genoegen nemen.
Nee, dan Gilian. Spelend tegen een van de levende legendes aan de overzijde van het bord, Manuel Bosboom, keken we verlekkerd uit naar de analyses van zijn partij. Bosboom zetten, hetgeen toch vrij verrassend te noemen was, een volledig normale Engelse partij op. En Gilian zette daar ook een mooie opstelling tegenover. Eigenlijk een rustige partij, waarin Gilian wat ruimte won op de damevleugel en het initiatief verkreeg. Bosboom speelde daarop op activiteit in het centrum en de koningsvleugel, wel ten koste van een achtergebleven pion op d3. In de analyse vonden we nog sterkere voortzettingen voor Gilian die groot voordeel op zouden hebben geleverd. Ook in de slotstelling had Gilian nog enig voordeel, maar een vervolg was niet duidelijk te zien. Logisch daarom het remiseaanbod te accepteren. 3-1.
Ondertussen bleek de Merlot toch wel een verkleinwoord te verdienen, want het glas was al leeg. We stapten over op water. Hadden we ons toch te snel rijk gerekend? De 3-2 stond op de borden toen Iwo de handdoek in de ring moest gooien. Toch een mooi debuut, want een boeiend gevecht op bord 1 tegen Neerlands hoop Loek van Wely. Ooit bereikte Loek bij Kennemer Combinatie het hoogst haalbare: het winnen van de KNSB-beker in 2016. Nu wint hij van ons. Ook hier weinig woorden over de manier waarop. Bekend is alleen dat Iwo de Pirc van Van Wely goed tegemoet trad, al werd het na het begin ‘iets te passief’. Loek maakte het mooi af met een kwaliteitsoffer waarna een dame en paard het matzetten alleen afkonden.
‘Heren, ik heb voor u een sateetje’. Nou, vooruit dan maar. We zetten het bord even opzij en met grote happen verwerkten we de stukken kip, die overigens heerlijk op traditioneel Indonesische wijze waren bereid. Met 3-2 voor en met drie goede stellingen over, dachten we al aan een smakelijke overwinning. Het vierde punt lag al in het verschiet, want Lennart stond na de tijdnood een prettige vrijpion voor. En ja hoor, even later won hij een tweede. Toch niet zo gemakkelijk, want zijn tegenstander begon de blote koning wat op te jagen, en de vrijpion kon gemakkelijk geblokkeerd worden. Het goede spel, waarmee langzaam maar zeker voordelen werden verzameld, mondde niet uit in de finaleslag, zoals gebruikelijk bij Lennart. Na een torenruil kwam de koning nog meer op de tocht te staan en was het nog moeilijk verder komen. Lennart manoeuvreerde verder maar… de tegenstander claimde drie keer dezelfde stelling! Onverwacht voor de omstanders en ook voor Lennart zelf. Het bleek te kloppen. Een einde van de partij om snel te vergeten.
Dat laatste geldt ook voor Marcel, die zijn onorthodoxe maar voor hem gebruikelijke paardensprongen beantwoord zag met oprukkende randpionnen en onnavolgbare rooklifts. Dit resulteerde in een onbegrijpelijke stelling voor gewone zielen, en qua inhoud het hoofdgerecht van de avond. In de analyse liet Marcel er wat meer licht over schijnen. Hij kwam beter te staan, al was het vervolg nergens eenvoudig. Na het boeiende middenspel bleef er een eindspel over met toren-loper voor Marcel tegen toren-paard. Het leek remise te worden totdat Marcel een pion pakte en daarmee zichzelf pende. Dit kon hij achteraf ook niet meer verklaren. Marcel ging in de keepmodus, want toren-paard tegen toren gaf nog veel remisekansen, zeker omdat Marcel twee pionnen had tegen één. Helaas speelde zijn tegenstander het prima uit. En helaas voor KC, want daarmee werd de eindstand 4-4.
Hebben we alle partijen gehad? Nee, helemaal niet, de partij van Gerard, een belangrijke aandeel in ons succes. Gelukkig is er nog tijd in de Postkoets voor een koffie/thee/water na afloop van de maaltijd, en we plaatsen het schaakbord nog eenmaal midden op de tafel. Hier een esthetisch mooie partij zoals we van Gerard gewend zijn. Een goede openingsvoorbereiding waarin een oprukkende randpion (weer) geen gevaar oplevert. En een sterk middenspel waarin de stukken naar nét iets betere plekken worden gedirigeerd. Er is een keuze uit verschillende doorbraken in het centrum: wordt het d5, e5 of f5? Rond dit moment besloot Gerard de stelling te compliceren. Nadat de rookwolken waren opgetrokken bleven er torens en ongelijke lopers over, en had Gerard een pionnetje meer. Jammer genoeg was dat niet te winnen: al snel moesten de torens worden geruild.
Succes? Natuurlijk, een gelijkspel tegen het sterkste team uit de klasse! Op naar de volgende overwinning.
Daan in ‘t Veld
