Ik geef het toe. Het A-team is een guilty pleasure van me. Voor de jeugdige kijkers: het is een uit de tachtiger jaren stammende ranzige totaal van A tot Z gescripte serie met veel nep-geweld, clichés en voorspelbare humor. En de good guys winnen altijd. Met dat laatste is overigens niets mis.
Zelf zou ik graag Murdock hebben gespeeld. Hel is de gek van het team, maar stiekem het brein. Wie wil dat nou niet. Het A-team wordt hier evenwel vermeld in verband met de leider, en in theorie ben ik dat van KC2 ook. Kolonel John “Hannibal” Smith is een lompe sigaar rokende strateeg en het grote brein die alle bizarre missies laat slagen.
Die sigaren kan de heer Smith wat mij betreft in zijn Amerikaanse oversided derriere proppen, maar zijn slogan is goed. I love it when a plan comes together, gevolgd door een sardonische lach.
Ok hier het Hannibal plan. Op de oneven zwarte borden ervaren jongens (ja Daan ik ben bang dat jij daar inmiddels ook onder valt, alles is relatief) en aan de witte even borden begerige jonge ‘Face’ honden met een vleugje ‘BA’ agressie. Bij het A-team lijkt het altijd in het begin mis te gaan, waarna het oh wonder oh toeval toch weer niet misgaat. Maar we zijn in Haarlem niet in fucking Hollywood. In Haarlem wensen we niet aan die erbarmelijke clichés mee te doen, zij het dat de uitkomst voorspelbaar is; winst voor de good guys. Dat dan weer wel.
Bij ons daarom geen gillende keukenmeiden en nep-drama’s, maar gewoon alles netjes volgens script. Op 1, 3 en 5 keurige remises van Gerard, Cook en DiV zonder veel drama. Op 2 Iwo die met veel BA geweld maar ook met zijn vriendelijke Face zijn tegenstrever zonder pardon doodPlukkelde.
Op 4 meer BA dan Face, want Gilian had totaal geen genade met zijn man die weliswaar als een typische A-team boef met veel aplomb al zijn zetten uitvoerde maar met opvallend weinig finesse en succes.
Op 6 de immer onverstoorbare Tyro, die de schots en scheef schaker aan de overkant ijskoud op een nul trakteerde.
Het A-team idee werd licht verstoord door wat late wijzingen aan 7 en 8, maar dat mocht het meesterplan niet verstoren. Arkady had in de voorbereiding in alle haast al zijn BA sieraden en spierballen uit zijn lade getrokken en won met zinvol geweld van zijn arme jeugdige opponent, terwijl onze jonge vriend Jurriaan wederom een moddervette plusremise mocht optekenen.
No sweat boys weer een sterke opponent geveld. We krijgen nog Euwe en Sopsweps en de andere teams zijn ook geen walkovers, maar so far so good voor de KC reserves. In theorie moet ik dit stuk nu afsluiten met een zwierige A-team kwinkslag. Maar vandaag even niet.
Marcel Canoy