Precies om 1 uur opende de wedstrijdleider en sprak o.a. de hoop uit op een “lekker potje schaken”. Dat ging het dus zeker worden.
We waren ietwat gehavend en zo voelde het helemaal niet. Talentvolle jeugd op 4, 6 en 7, tweede jeugd op 5 en 8 en de oude knarren, in het voorbijgaan hoorde ik ook iemand zeggen ”het Super Trio”, op 1, 2 en 3. Dat moet kunnen, toch?
De lichamelijke opstelling was ook interessant. In ieder geval om te vermelden. Olof en Stephan hadden de zaal, die normaal voor biologie wordt benut, prachtig klaargezet en hadden een heel duidelijke bedoeling: “als jullie nu naar buiten kijken, dan kan Hoorn tegen de skeletten aankijken!”, dichtte Olof toe. Natuurlijk zo wordt een nieuwe “Hel” gecreëerd. Dat is slim! En dat kun je aan zo een hoog vlieger wel overlaten natuurlijk.
En zo geschiedde. Klokslag 1 uur startte de wedstrijd. En ja hoor toen ik na 30 minuten rondje langs de borden maakte stond Jack al verloren. Stuk minder zonder compensatie. En zo vlot al. Klein valletje van de tegenstander was voldoende om Jack om te brengen, wat niet veel later ook gebeurde. Jack, water en brood en studie!
De meeste borden stonden gelijk of iets minder. Behalve Stephan natuurlijk. Zoals hij geconcentreerd zijn zetten uitvoert weet je dat het goed komt. Hij haalt zijn schaapjes op het droge. Hij straalt dat ook uit.
Vervolgens gebeurt er bij mijn buurman Edward iets afgrijselijks. Edward stond heel creatief, misschien had hij iets meer spel, heeft initiatief. Toen verloor hij plots een pion door een ietwat overactieve dame van de tegenstander. De bekende Fred Avis. Een ruil volgde en Avis had Edward volledig in de tang. Net op het moment dat ik dacht: “Edward zal blij zijn met remise”, maakt Fred de blunder van zijn leven. In plaats van de dames te ruilen, gaat hij opzij om met schaak(mat) te dreigen. “Wishfull thinking” heet dat in mijn schaakles. Nou het effect was zichtbaar. Edward kijkt, schut met zijn hoofd, houdt zijn adem in. En dan: Edward kruipt in eens uit zijn schulp, gaat nog rechter zitten, tilt de dame op om op e1 schaak te geven, voert dat vol verbijstering uit. Caïssa is duidelijk op zijn hand, heeft hem de onvoorwaardelijke liefde verklaard! Terwijl hij de zet uitvoert kijkt hij Avis aan.
Verbijsterd kijkt Avis dan naar zijn stelling. Plotseling voelt hij al zijn ledematen weer pijn doen, steekt de ischias op en ook een striemende koppijn. Zijn keel wordt dichtgeknepen. De forse figuur verschrompeld. Stort ineen. Hij doet geen zet meer en geeft op. Volkomen walging van het spel tegenover Verliefde Euforie. 0-1.
Avis druipt direct af. Later is hij weggevoerd van de naastgelegen ijsbaan. Daar was hij met zijn auto hard naar binnen gereden en was keihard rondjes gaan rijden. Die negatieve energie moest eruit. De politie en brandweer moesten er aan te pas komen om af te voeren. Viel niet mee om zo een, in de bochten slippende auto en nietsontziende bestuurder met rood hoofd te stoppen. Ze begrepen niet waar zijn grote negatieve emotie van dan kwam. Hij bleef ook maar met zijn hoofdschudden. Wat zou dat toch betekenen? Ze stonden voor een raadsel. Pas toen enkele teamleden, na afloop, hem van het politiebureau kwamen halen en desgevraagd uitlegden wat hem was overkomen, begrepen ze het. “Tja dat is ook niet mis”, zuchtte de politieagent en verscheurde zijn bekeuring. Meneer had al genoeg geleden.
1-1, Nog 6 borden bezig.
Hugo Post op 8 speelt een interessante partij en staat goed. Dan wordt zwart actief door het centrum en wint een stuk. Dat kwam Hugo niet meer te boven en moest opgeven. Toch goed gespeeld en positief aangehaakt bij het hoge niveau in de 5de klasse F van de KNSB competitie.
Frank Sala op 5. Zoals gebruikelijk partij met commentaar. “Ja, dan zet ik hem hier maar neer”, “ben ik?” “het wordt steeds moeilijker”, “kan ik nog zetten doen?” “O ja, dit kan ook”, zomaar enkele hele en halve zinnen uit het vocabulaire van Frank. Menig tegenstander raakt hiervan in de war. Zo niet vandaag. Integendeel. Zijn tegenstander leek er wel extra moed uit te halen om de beste zetten te vinden en te spelen. Met harde hand werd een koningsaanval ingeleid en Frank kon uiteindelijk opgeven. Toch knap gedaan Frank. Het geeft altijd een fijn gevoel als je meespeelt.
1-3
Liam op 6 met wit. Speelde gedegen en zijn tegenstander kwam vervelend met zijn paarden naar voren. Liam wist dit aanvankelijk toch goed te kiepen. In het middenspel was zijn tegenstander in zijn hum en voerde enkele goede zetten uit. Ik heb het gevoel dat er beslist meer in had gezeten als wat er vanmiddag uitkwam. In het eindspel moest hij de strijdbijl begraven. Met een extra coaching maakt Liam sprongen voorwaarts. Let op mijn woorden. Ook knap dat zijn vaste coach “Vader Rooyakkers” altijd hem vergezeld en hele middagen opoffert. Hulde.
1-4
Stopt het dan nooit?
Jazeker. Stephan op 7, weet u nog. Dit wint! Natuurlijk wint die. Hij staat eigenlijk de hele middag gewonnen. Maar ja, je kunt wel gewonnen staan, er moet ook iemand de guillotine bedienen! Het vlijmscherpe mes laten zakken. De schaapjes op het droge brengen. Stephan deed dat dus zelf in het eindspel.
2-4
Alleen bord 1 en 2 nog bezig.
Pieter speelt zijn geliefde Frans. Kent het als geen ander en dat kostte zijn tegenstander best veel tijd. Na 3 uur spelen staat Pieter iets gemakkelijker, al is het niet eenvoudig. Dan volgt de laatste fase. “had ik maar dit en had ik maar dat” verzuchtte zijn tegenstander na afloop. Hij verloor een stuk en een pion en met name dat laatste deed hem de das om. In feite knoopte hij zichzelf op.
Voor de wedstrijd stond ik nog even met Pieter te praten. Pieter was er van overtuigd dat in deze klasse je partijen (vooral) wint door fouten van de tegenstander. Hij krijgt vanmiddag geheel gelijk. Triomfantelijk zit hij tenslotte na 4 uur spelen achter het bord en accepteert de capitulatie van zijn jongere opponent. Die verzuchtte nogmaals: “had ik maar dit en had ik maar dat”. Pieter hoorde het niet meer en dacht al aan veel plezieriger zaken!
3-4
Tenslotte de laatste. Ad op bord 2. Hij speelt na zijn avontuur in Albanie een ander soort schaak. Mensen van mijn generatie, hoe vaak krijg je les? Of heb je schaakles gekregen? Ik heb daar dingen gehoord en gezien die mij geweldig inspireren. Het zet me aan tot een, voor mij nieuw soort schaak. Je stukken actief neerzetten en dan aanvallen. Dat is het wat bij mij echt wonderen doet. Zo ook vanmiddag. Tegenstander speelt Siciliaans en doet dit uitermate voortvarend. Hij pakt het initiatief en ik ontwikkel. Rokeer en speel f4. Dan volgt mijn opponent met h5, een zet die ik niet eerder gehad hebt. Duidelijk om paard naar g4 te spelen. dame en loper kijken vrolijk naar g4, dus dat kan geen kwaad. Ik ontwikkel verder. Dan volgt toch Pg4 en die sla ik dus en neem de pion vervolgens terug met de dame. Staat die daar niet kwetsbaar? Vroeger zou ik dit niet durven spelen. Nu had ik zoiets van “laat maar zien”. Ik win nog een pion op g7 als zwart later de loper wegspeelt van f8. Zou ik ook nooit gedurfd hebben. Er volgt een heerlijke schaakpartij met leuk spel voor beide kanten. Ik blijf mijn pion voorstaan. Ook toen ik met 33 seconde de 40 zetten controle haalde. Toen stond ik al gewonnen. Nog enkele zetten volgden en toen gaf mijn sympathieke tegenstander Roy op. Daarmee bracht hij me in euforische stemming. Hiep, hiep, hoera wat is winnen tot fijn. Wat een energie krijg je daarvan.
4-4 dus.
Olof kwam de stukken weer ophalen. “Hoe hebben jullie gespeeld”, vroeg hij: We hebben 4-4 gewonnen”, want zo voelde het.
Een geweldig middagje KC4.
Uw dienaar Ad Hendrikse