U leest dit verslag over het KC N1 team wat later dan gewoonlijk, excuus, ik zit nog in de trein. Ik zit klem tussen een weekendje Antwerpen, experimenten uitvoeren voor m’n thesis in Delft, een afspraak bij de tandarts in Haarlem, de reis terug naar huis, tegenwoordig in Den Haag EN uiteraard de slotronde van de NHSB Topklasse in IJmuiden. Dat laatste wellicht het hoogtepunt, want we stonden al comfortabel in de Topklasse en we moesten spelen tegen Kijk Uit, een team geplaagd door een tekort aan spelers en daardoor inmiddels op onafwendbare koers naar degradatie. Zoals al vaker dit seizoen ging het voor de wedstrijd al fout bij Kijk Uit. Hun eerste bord speler was getroffen door ziekte en kon niet meer meespelen wat ons meteen al op 1-0(R) bracht.
Omdat bord 1 open bleef speelden we daardoor maar 7 partijen op borden 2 tot en met 8. Op dat achtste bord speelde Jurriaan. Recentelijk heeft hij nog op het NK een goede prestatie neergezet en na zijn verlies de vorige keer in de Topklasse stond hij te popelen om dat weer recht te zetten. En dat deed hij ook! Na zijn damevleugel te hebben verdedigd begon zijn offensief op de koningsvleugel waar Jurriaan met een fraai trucje mat wist te zetten. Een prachtige aanvalspartij, daar willen we meer van zien!
Op het zevende bord was het aan Mats om de witte stukken een mooie aanvalpartij te spelen en dat leek ook te gaan lukken. De koning van de tegenstander stond vast in het midden en Mats richtte zijn torens direct naar die koning. Maar zijn tegenstander was een taaie, hij liet zich niet zomaar trucen en bleef doorspelen tot hij kon ontsnappen. Diep in het eindspel mede door tijdsdruk maakte Mats een fout die uiteindelijk eindigde met zijn capitulatie. Desalniettemin, een zwaarbevochten partij die trots inboezemt gelijkend aan dat van een winstpartij.
Wat absoluut geen trots inboezemt was mijn eigen partij. Zoals Hicham zou zeggen: “Tjooooooongejonge”. Ik speel al het hele jaar met zwart maar ik krijg nooit een variant uit het Konings-indisch dat ik ken. Telkens weer is het een rare zijvariant waardoor mijn Konings-indisch meer eindigt in een misvormde Hippopotamus. Zo ook deze keer. In de hoop de pionnenstructuur van mijn tegenstander te kunnen breken schoof ik de verkeerde pion door waardoor opeens 3 van mijn stukken volledig klem zaten. Al gauw realiseerde ik me wat ik had gedaan en mijn tegenstander strafte het genadeloos af. Dit had niks gemeen met de Konings-indische pot die ik in de Meesterklasse speelde, uiterst zonde…
Op bord 5 had Gerard meer succes. Hij belandde al vrij gauw in een complex eindspel waar hij, als ik het me goed herinner, een goede 2 uur heeft geprobeerd de stelling uit te melken. In een paard + enkele pionnen tegen loper + enkele pionnen eindspel leek Gerard de overhand te krijgen na het paard van zijn tegenstander te blokkeren en hij wist het af te wikkelen naar een eindspel met loper + pion tegen paard. Zijn tegenstander had al in de gaten dat het bijna fout ging maar zag dat hij zijn paar kon offeren voor het pionnetje, de enige winstkans voor Gerard, resulterende in remise.
Op bord 4 kreeg onze Blaf een lastige partij voor de kiezen met als gevolg dat z’n partij een keertje niet binnen een uur eindigde. Ik stond te kijken naar zijn partij en ik dacht dat hij geen sterk offensief zou kunnen opbouwen, maar alsof hij mijn gedachten kon lezen begon dat offensief dan toch door te breken. Nog een paar zetten later geeft zijn tegenstander op, waardoor Blaf met een (bijna) perfecte score van 6/6 topscoorder is in de Topklasse. Een uitstekend resultaat van Blaf! Dat schreeuwt om een hoger bord volgend seizoen.
Op bord 3 speelde Esper tegen een oude bekende van mij, Ingmar Visser. Hij is een paar jaar ouder dan ik en Esper en hij heeft mij al een paar keer soepeltjes van het bord getikt. Tegen Esper speelde hij ook zeker niet slecht en de stelling begon vrij eng te worden voor Esper. Esper zag zijn kans schoon remise te spelen en zo gezegd, zo gedaan.
Op het tweede (en hoogste) bord speelde Peter tegen niemand minder dan… Peter! Een ware clash onder de Peters. Peter Hamersma is eveneens een oude bekende van mij, hij was mijn studie coördinator tot een paar jaar terug en gaf jaarlijks een simultaan op de TU Delft. Maar dit was geen simultaan. Peter (eeeh, beide Peters?) was dit keer volledig gefocust op de partij en onze Peter werd al gauw krachtig onder druk gezet op zijn damevleugel. Uiteindelijk wist hij de aanval te stoppen en terug te knokken tot een gelijke stelling. Het eindspel waar ze ingingen was net zoals bij Gerard nog heel complex met meerdere stukken die dansten rond de sleutelvelden. Pijp wist alleen net iets nauwkeuriger te spelen en Peters (Hamersma’s) stelling viel uit elkaar in tijdsnood. Een heel mooi puntje van onze Pijp en een mooi resultaat aan het eind van het seizoen van 4.5/5!
Met deze resultaten verzilverde KC N1 het kampioenschap! Na 2 jaar te hebben moeten wachten mogen we ons nu eindelijk écht de kampioenen van de NHSB Topklasse noemen. We hadden het voor de wedstrijd al gevierd met een etentje, laten we hopen volgend jaar weer hetzelfde resultaat neer te kunnen zetten. Er wordt net omgeroepen dat we Haarlem naderen, dus ik zal het kort houden. Dank aan zowel alle basisspelers, als aan alle invallers, zonder jullie was dit nooit gelukt en graag tot volgend seizoen!
Vlad Omota