Ook ditmaal weer een lange partij van mijn kant die nog lang analyseren vergde: daarom een wat korter verslag. Als je zelf immers aan het blunderen bent, is het verstandig je niet ook nog eens op andere borden te concentreren.
Een unicum afgelopen zaterdag: door al het Niemann-Carlsen nieuws volgt de hele wereld opeens de laatste schaakberichten. Ook vrienden en familie van wie ik het nooit had verwacht. Tot mijn stomme verbazing wensten meerdere mensen buiten de schaakwereld ons succes met de wedstrijd tegen Stukkenjagers. Waar de Niemann-saga en Teletekst pagina 643 al niet goed voor zijn…
Stukkenjagers dus. Sympathieke club met dito spelers. Maar ze hebben wel elke basisspeler heel hard nodig om een kans te maken dit seizoen te overleven. De vorige ronde kwamen de Brabanders zwak op, maar stuntten met 5-5. Nu waren ze weer duidelijk underdogs tegen ons en kwamen ze, gelukkig voor ons, nooit in de buurt van de Matchpunten. Ze persten wel elk druppeltje vechtersmentaliteit eruit, en dat is ook wat waard!
Te beginnen bij de kopmannen. Khoi, kent u zijn fameuze witrepertoire nog uit het vorige verslag? Hij mocht het opnieuw met wit proberen en nu bleek hij dankzij een vernuftige manoeuvre in een goede Franse opstelling te komen. Luuk Baselmans, bedwelmd door een ambitieuze Khoi, stuurde zijn paard op een fianchetto-dwaalspoor. Het veld b2 leek me niet zo sappig voor het zwarte paard, maar broer Sam deed op een ander bord nog veel meer aan dierenmishandeling, dus wellicht zitten de bizarre paardensprongen in de familie. Druk met zijn paard vergat Luuk zijn koningsvleugel en stond opeens mat. Netjes, Khoi, zo hoort het!
David, die andere nieuwkomer die een valse start had, maakte het goed in het Hollands (onthoud die opening!) tegen coryfee Herman Grooten. Onbekend met de reputatie van Herman als eindspelmaestro (dominantie van paard tegen loper!) ruilde David zich snel naar een eindspel, waar Herman kansen leek te hebben. Ik vreesde voor zwarts leven, maar niets bleek minder waar. Hasta la vista, daar was de doorbraak op de damevleugel en zwart won opeens. Muy bien, David!
Naast Davids partij nog 3 borden met Hollandse structuren. En niet alleen dat: alledrie de Stukkenjagers speelden op die borden f4 + e4 (of f5 + e5), de 3 oudste spelers bij Kennemer Combinatie pareerden dat met c5 + d6 + g6 + Lg7 (c4 + d3 + g3 + Lg2). Het leek wel een themamiddag. Die opstellingen zijn met die zware asymmetrie en aanvalskansen een garantie op vuurwerk en leverde bij de 3 Kennemer veteranen Friso, Gerard en ikzelf ook 3 knotsgekke stellingen op.
Te beginnen met mijn partij. Ik speelde met wit tegen Bob Jansen. Geïnspireerd door de sterke jaren-80 geur die de barman ter plaatse verspreidde ging ik eens creatief doen in de opening. Bob, nuchter als hij is, had echter de dag voor de partij de Hollandse partij Kramnik – Carlsen bekeken en die bleken we een tijdje te volgen. Kramnik speelde het veilige Lg5, ik besloot met mijn dame het giftige pionnetje b7 te snaaien. Het zal u niet verbazen dat Kramniks keuze objectief beter was. Grote voordeel van mijn gevaarlijke dame-avontuur was dat het zeer gecompliceerd werd en Bob zich zonder boekenwijsheid een weg moest banen in de complicaties. Had Bob op zet 13 nog 87 minuten op de klok, op zet 17 waren er nog 3 van over. Inmiddels had ik een gezonde pion in de tas, 20 minuten meer op de klok, een ratingoverwicht, de witkleur en blaakte ik natuurlijk van het zelfvertrouwen. Ik kon van alles doen en besloot a tempo zwarts paard op c2 op te halen met Td2??, maar toen gaf ik het paard via het vreemde veld e1 weer een mogelijke, maar ook ijzersterke uitgang. Nu moest ik ook in de denktank en wat resteerde was een knotsgek tijdnoodduel. Daarin kon ik zijn paard op c2 niet ophalen, maar Bob mijn e5-paard wel. Tot overmaat van ramp stond mijn toren op d2 ook nog eens ongedekt in de schermutselingen en Dh6xd2 sloeg dan ook in als een bom. Met een toren minder probeerde ik in de dying seconds nog zwarts dame te vangen, maar Bob negeerde zijn dame om met Pd7! en Pd4! die van mij te bestoken. Toen we na een enorme ruilactie de stukken gingen tellen bleken mijn meegesnaaide pionnen niet op te wegen tegen de weggegeven toren en was een curieuze nederlaag mijn deel. Chapeau voor Bob die het hoofd koel wist te houden en vertrouwen bleef houden in een moeilijke stelling.
Spektakel? Jazeker? Correct? Nah. De overtreffende trap van dit alles (en een partij op een hoger niveau) was het gooi- en smijtwerk tussen Stefan Beukema (1. f4?!) en Gerard. Beschrijvingen schieten hier tekort, je moet het zelf maar na gaan spelen (vanaf 12-10 hier beschikbaar?). In de Good Old Days zou een noestige annotator een boek aan deze partij hebben gewijd, na nachtenlang studeren op zolderkamertjes. Nu blaast de engine binnen milliseconden ijskoude evaluaties de ether t in. In deze partij volgde vuistslag na uppercut en ging het wel 30 x met de evaluatie op en neer. Alleen met de hulp van de zwaardere verdovende middelen bleven de kemphanen nog op hun eigen benen staan en bleken ze bovendien in staat om elkaar keer op keer te overtoepen. Op het laatst leek zwart te winnen, maar toch stond Gerard op zet 64 pardoes mat. Deze partij zal het SOS verslag wel halen en dan mogen de heren analysten hun hardware er op stuk laten bijten.
De 3e partij uit onze themamiddag liep wel goed af. En ook hier was het voor een sober mens niet te begrijpen wat er op het bord aan de hand was. Sam Baselmans en Friso besloten beiden hun paard op de onooglijke velden h1 resp. h7 te zetten. Sam vond dat blijkbaar zo’n geschikt veld voor zijn witte paard dat hij het ros verderop in de partij NOG EEN KEER naar h1 dirigeerde. Het mag dan het seizoen zijn waar de paddenstoelen uit de lucht schieten, maar toch een oproep: rustig aan met de paddo’s, beste heren. Wie als witspeler 2x in 1 partij Ph1 speelt, verdient een Nobelprijs of een harde ontnuchtering. Het werd het laatste voor de beste Sam. Maar niet getreurd, Sam, op deze manier vestig je wel je naam als Brabantse Bosboom en dat is misschien ook wat waard.
Gelukkig kregen Liam en Tex geen Hollands tegen zich. Vorig seizoen toonden Boudry en Warakomski (mooi rijmende namen) tegen onze twee helden aan dat je daarmee de witspelers in de problemen kan brengen. De zwarte Stukkenjagers deden het hier gelukkig echter kalmpjes aan en kwamen allebei verloren uit de opening 😊 Waar Tex nog wat roestig is, is ex-prof Liam uitstekend ingespeeld. Tex haperde in de afwerking, Liam tikte zwart geruisloos weg. Toch goed voor de bloeddruk, stabiele jongens in je team naast al dat psychedelisch schaak op de andere borden.
Over stabiel gesproken: Gilian viel in met zwart. Speelde braaf 1. e4 e5, bewoog nooit zijn f-pion, ruilde een berg af en maakte remise. Halfje in de geest de oude Russische schaakschool (mogen we die vergelijking nog maken?). Nog zo’n knul die je om een boodschap kan sturen.
Dan onze nieuwe Poolse aanwinst Iwo op bord 10. Tussen Gdansk en Haarlem ligt Berlijn en die opening kwam dan ook op het bord. Iwo speelde, in de geest van Khoi uit ronde 1, niet de meest ambitieuze variant en het was duidelijk dat er op bord 10 geen uppers maar downers waren geslikt. 36 zetten lang een symmetrische pionnenstructuur doet wonderen voor je nachtrust. Toen iedereen in het eindspel wakker werd uit een brakke nacht, bleek Iwo opeens een vrije g-pion te hebben die doorliep. Lekker debuut, dziekuje bardzo!
Last and least in dit geval is Esper. OpperBrabo Helmut Froeyman speelt normaal ook graag Hollands, maar deze keer had hij wit, dus werd het een Najdorf. Met het listige Kh1!? ontlokte hij Esper tot het verkeerde plan. Daarna werd het één grote massage, waarbij Esper wel wat pijnverlichtende middelen had kunnen gebruiken. Aan het einde van de rit brak het zwarte ruggetje en kon de witspeler weer tevreden naar Vlaams Brabant afreizen.
Alles bij elkaar opgeteld komen we uit op 6-4. Maar de uitslag had ook 12 – 3,5 of 7 – √13 kunnen zijn op middagen zoals deze. We wensen onze Brabantse vrienden nog veel succes toe in de Meesterklasse. Wellicht gaat het uitstapje van korte duur zijn. Maar zolang jullie in jullie openingskeuze de belangrijkste provincies van Nederland blijven eren, wordt het vast een memorabel avontuur. Houdoe.
Pieter Roggeveen
