Tegen Groningen in ronde 5, en het werd natuurlijk 5-5. Waren het 10 salonremises? Allerminst: bloederige strijd ging eraan vooraf op het glibberige pad naar de vrede.
De onvolprezen teamleider had KC ditmaal onderverdeeld in 3 gedeelten: de guppen zouden ervaring op mogen doen tegen de GM’s op de borden 1 t/m 3. Onze IM en GM’s zouden van 4 t/m 7 de punten binnenharken en dan mocht team Haarlem het op 8 t/m 10 afmaken. Het liep echter net wat anders.
We gaan eens van laag naar hoog. Op 10 zat ikzelf tegen IM Nick Maatman. We waren lekker aan het improviseren in de opening. Het was allemaal vrij correct, maar kostte wel veel tijd. Het hing erom of wat sterker was: mijn loperpaar of zwarts goede pionnenstructuur. Nick gaf mij de kans om te bewijzen dat het eerste waar was. Ik wikkelde af naar een beetje beter eindspel en ging in op een zetherhaling, met oog op de vele goede andere borden. Achteraf bleek dat het niet een beetje, maar juist een veel beter eindspel was, dus dat was een gemiste kans. Gelukkig vergoedde de interessante analyse met de sympathieke opponent veel.
Op 9 de volgende Haarlemse held: Esper. Esper, druk met verhuizing en studie, speelde het creatieve idee Lh6!? in de Najdorf en leek goed uit de verwikkelingen te komen. Hij speelde het uitstekend verder en wist een winnende aanval te krijgen. Maar net als bij mij faalde de conversie. Bij Esper werd het zelfs nog erger dan bij mij, want zijn onderste rij bleek in tijdnood opeens erg zwak en daar bleek FM Jonas Hilwerda na de tijdcontrole van te kunnen profiteren. Jammer voor ons, want deze goede partij had een betere uitslag voor de good guys verdiend.
Bord 8 was voor Tex tegen WGM Anna Warakomska. Altijd fijn om Tex met wit te zien spelen: een degelijke opzet, regelmatig gepaard met een mooi ruimteoverwicht. De opening leek goed te gaan, maar daarna kreeg Tex een isolani op d4 die flink bestookt werd. De kansen keerden echter weer en Tex kon drukken met zijn extra ruimte. Zijn toren kwam binnen en zwarts laatste uur leek geteld. Ale jeszcze Ania nie zginela en ondanks verwoede pogingen kwam Tex er in het diepe eindspel toch niet doorheen. Knap verdedigd door zwart! Na afloop zat Tex er verslagen bij, omdat hij dacht met zijn remise onze nederlaag bezegeld te hebben. Gelukkig was het niet zo erg 😊
Heeft de teamcaptain een misdaad tegen de menselijkheid begaan om het beest van de Meesterklasse op het veel te lage bord 7 te plaatsen? GM Liam krikte tegen FM Maurice Schippers zijn score van 4 uit 4 nog wat verder op tot Warmerdam-achtige hoogten. De Schildpad sloeg ditmaal zijn klauwen uit in een ouderwetse opening en bleek uiteraard wederom feilloos in het eindspel. Kan alleen Boudry dan dit natuurgeweld een halt toeroepen? We gaan het volgende keer zien in de krochten van Zeeuws Vlaanderen. Maar ik denk dat de Schildpad doordendert, want zolang zijn zwarte kat CS ver weg is, is onze held schier onstopbaar.
David, vers terug uit Afrika, terug op 6. Hij trof daar in GM Sipke Ernst een pittige tegenstander. Als een ware strijder trok onze held echter onverschrokken ten strijde. Dromend van Fischer en zijn offers op h6 in de Koningsindische aanval galoppeerde alles de goede kant op. Maar de counter van zwart was krachtig en opeens was er een ruïne op de damevleugel. Drommels, een koude douche.
Ivan zat veel te laag op 5 en onze welbespraakte schaakvader was tegen IM Julian Kramer een Masterclass gesloten 1. e4 e5 structuren aan het geven. Het zag er allemaal heel veelbelovend uit, althans voor jo**i’s zoals ikzelf. Ik snap echter klaarblijkelijk niets van schaken, dus het liep helaas naar remise. We zijn over de helft en Ivan heeft nog niet gewonnen namens KC. Dat kan maar één ding betekenen: 2023 is het jaar van de wraak.
Tweede schaakvader Friso heeft al wel voor ons gescoord en was tegen GM Tomek Warakomski weer goed op weg. Zelfde Koningsindische aanval als bij David, maar nu beter en al snel was een pion in de tas. Iedereen rekende op een zegetocht, Friso niet in het minst. Maar ook het tweede lid van de Warakomsk(i)(a) familie kon helaas vandaag ontsnappen met een blauw oog.
De goede lezer heeft inmiddels door dat alle kansen niet aan ons besteed waren. In plaats van een 5-2 of zelfs een 6-1 score op de laatste 7 borden, stonden we 3-4 achter. De titelhouders en Haarlemmers vielen dus in het vierde speeluur zwaar tegen. Maar gelukkig hadden we de jeugd nog.
We bouwen de spanning even op: op bord 1 leek Onno tegen IM Nikolas Lubbe met een isolani wat moeilijk uit de opening te komen, maar het middenspel was voor Onno. Het eindspel was echter slechts marginaal beter en ondanks verwoede (verlies?)pogingen bleef het remise. Wel een pluim voor de kwaliteit van het spel en de getoonde vechtlust!
Over vechtlust gesproken: op bord 2 was Eline GM Ilja Zaragatski beestachtig aan het slachten. De hele partij stond Ilja onder zware druk op het bord en op de klok en het was aan zijn fantastische verdedigingswerk te danken dat Eline er uiteindelijk net niet doorheen kwam. De gemiddelde zwartspeler was al lang bezweken onder de druk. Misschien voelt dit voor sommigen een tegenvallend resultaat, een dikke plusremise tegen een sterke GM. Deze gewone sterveling maakt echter een diepe buiging voor de wit- en zwartspeler voor 60 zetten keihard gevecht op niveau.
Wie goed geteld heeft, merkt dat we nog steeds een vol bordpunt tekort komen voor een matchpunt. Tsja, als je kansen blijft missen, kun je niet scoren. Maar gelukkig zat op bord 3 vrouwe Caissa op onze hand. Tegen FM/WIM/goede vriendin Machteld van Foreest kwam Khoi goed uit de opening. Hij miste met e7-e5 en Pxa3 blijkbaar een opgelegde kans in de Siciliaan. Daarna was het woord aan Machteld en met goed spel kwam ze goed tot gewonnen te staan in het toreneindspel. Wat daarna echter gebeurde valt misschien wel met een pen te beschrijven, maar is ook onnodig, want het zou zout in de verse wonden kunnen wrijven. Het liep hier goed voor ons af en na al die tegenvallers op de andere borden, zat het hier dan nog mee.
5-5 dus en ondanks alle individuele ups en downs kunnen beide teams semi-tevreden de zaal verlaten. KC1 speelde op veel borden prima schaak en is weer een stapje dichter bij handhaving. Groningen blijkt goed te kunnen verdedigen en behoudt nog kans op het kampioenschap. Tot in het nieuwe jaar!
Pieter Roggeveen
