Gisteravond mochten de bekerhelden van KC een avondje naar Woerden, de stad van de kersverse Nederlands Kampioen Erwin l’Ami en een heleboel andere bekende Nederlandse meesters. Doelstelling: alles behalve een barrage, anders zou de laatste trein van 12 uur niet meer gered worden.
Op bord 2 zat ikzelf met zwart tegen Marcel Schröer. Wit speelde de typische opzet met d4-Nf3-g3 etc., waarna we snel in een bekend complex dameloos middenspel kwamen. Nadat wit een paar onnodige zetten had gedaan, kon zwart gemakkelijk overnemen en was het eerste puntje bijgeschreven.
Even later was Esper op bord 4 tegen Ed Oosterlaken klaar. Nadat hij met zijn g- en h-pion op avontuur was gegaan bleef hij achter met een extra pion, loperpaar en een koning zonder een veilige schuilplek. Het zag er een tijdje nog onzeker uit, maar Esper hield de partij altijd zakelijk onder controle, probeerde de extra pion meerdere keren terug te geven en wikkelde tegelijk af naar een gewonnen pionneneindspel.
Direct daarna had ook Liam met wit op 1 gewonnen van Sten Goes. In de meest degelijke opzet tegen het Konings-Indisch verzwakte hij zijn eigen koningsstelling in ruil voor activiteit. Terwijl zwart moeite had om ervoor te zorgen dat zijn dame niet werd ingesloten, had Liam de damevleugel schoongemaakt van zwarte pionnen. Hierna was het voor Liam alleen nog opletten voor zijn open koning, maar ook dat deed hij netjes.
Als laatste was het de beurt aan Onno tegen Selman Ercan. Na een mislukte Caro-Kann kwam hij enorm in de problemen. Onno slaagde erin nog in af te wikkelen naar een toren+lopereindspel met een pion minder, waarin zijn activiteit nog net genoeg compenseerde om de partij binnen de remisemarge te houden. Terwijl beide spelers hun partij uit zaten te blitzen op increment, keken Liam, Esper en ik gespannen naar de klok. Het was al bijna half 12 en de partij mocht voor ons niet meer langer dan een kwartier duren. Uiteindelijk werd de stelling drie keer herhaald en de tegenstander bood beleefd remise aan in plaats van het te claimen. We kunnen naar huis dachten we, maar Onno had andere plannen en deed een ultieme verliespoging. Gelukkig sloeg de tegenstander zijn verliespoging af, waardoor Onno toch nog naar huis met een halfje kon en de laatste trein comfortabel gehaald werd.
Al met al een goed resultaat. Ik heb alle vertrouwen dat we op deze manier erg ver kunnen komen in de beker!
