Door omstandigheden – ik moest zelf schaken die avond – heeft u van mij een verslag tegoed over ronde 3. Komt ie: “Geen idee”. Zo.
Dat bleek nog wel een staartje te hebben, omdat (zul je altijd zien) er een incidentje was terwijl ik naar een lastige stelling zat te staren. De details onthoud ik u, maar de wedstrijdleiding heeft het er naderhand druk mee gehad. Uiteindelijk schikten we in der minne, en zo konden we gelukkig op naar ronde 4.
Voordat we daar geraakten moesten we ook nog even rechtzetten dat Jesse Nijman volgens Swissmaster nul punten had, terwijl hij toch echt van ons een bye had gekregen in ronde 2. Oftewel: puntje.
Voor de verandering beginnen we eens aan de onderste borden. Pieter Van’t Oosten had zich voorbereid op Arnout Wittert, door eens te kijken naar het Albin tegengambiet. Iedereen die mij kent, weet dat ik mij hier ook graag op inlaat. Na slechts 15 minuten kon ik de heren al een lesje openingstheorie geven; Arnout was gevallen voor de Lasker Trap (geen schande – je kunt eenvoudig vinden in de diverse databases dat dit valletje ook recent nog slachtoffers maakte onder 2000+ spelers).
Op 16 staat Hugo Post al snel twee pionnen achter tegen Jesse van Gent. Als Jesse ook nog een toren op e1 plant, raken de witte stukken overbelast.
Milan van Duin zal zich ook gervancheerd voelen als hij op bord 15 wint. Al snel komt hij tegen Rajeev Pareddy een kwaliteit voor, en even snel wint hij.
Even daarvoor had Marco Deurloo al verloren van Jelle Reisinger. Tijdens mijn eerste rondje zag ik een gepend paard op f6. Dat kwam niet meer goed.
Casper de Koning zat vorige week nog vorstelijk (hou eens op met die dad-jokes roepen mijn kinderen) te schaken in de onderbond. Helaas ging er even iets mis (bij vrijwel ons hele team trouwens), waardoor hij nog verloor. Tegen Alexander Dibert (die al in de opening een stuk offert) gaat het wel goed. De focus was dit keer prima.
Jesse Nijman en Valentijn Schüller zijn laat klaar. Eerst een wilde stelling met kansen voor beide spelers, daarna een klein voordeeltje uitbouwen. Op het eind staat er een stelling waarin wit een kwaliteit en een (vrij)pion voor staat. Mooi puntje voor Jesse.
In Marijn Demarteau tegen Boudewijn Buis staat er een isolani op d4 als ik kom kijken. Op zich geen probleem, maar de witte toren voelt ongelukkig aan op b3. Als er een stuk af gaat wint Boudewijn snel.
Homerisch (hysterisch?) gelach van Frank Sala als hij Armin Cubuk heeft verslagen. Daar zag het niet helemaal naar uit omdat Armin gewoon twee pionnen voor staat in het middenspel. Maar Frank heeft een toren op g7 getoverd. Op zich niet heel erg, totdat Armin een toren weggeeft. Franks lach bleek er vooral een van grote opluchting te zijn. Geen zorgen Armin. Over een jaar wals je over zulke tegenstanders heen.
Robert Balm heeft wel een hele vage opstelling tegen Henk Roosink. Torens op a8 en c8, met het paard nog op b8?! Henk kan er niet van profiteren, en komt een pion achter terwijl zwart actief staat. In het eindspel verliest Henk ineens een stuk door een paardvork, waarna snel opgave. Zo speelt Robert (TPR 1814) al met al een prima toernooi.
Ad Gorissen heeft het loperpaar, maar in een gesloten stelling is dat geen voordeel. Navin Vasan gooit de zaak open, maar ziet een pion verschijnen op f2. Als die ook nog ondersteund wordt door het rijtje e3-d4-c5 kan wit het niet lang droog houden.
Akshaj Katpatal komt erg laat binnen (er is er altijd wel eentje; nu moet de familie van ver komen, dus vertraging ligt altijd op de loer). Moedig gooit hij zijn koningspionnen naar voren tegen Jochem Wijmans. Na een dynamische fase volgt ineens een afruil, waarna zwart een (vrij)pion op f3 voor staat. Wit heeft (bijna) eeuwig schaak en biedt remise aan. Jochem slaat dat beslist af en gaat (met weinig tijd op de klok) in op een lange offervariant die eindigt in promotie van de f-pion. Dat was althans het idee, maar Akshaj offert zijn paard terug, stopt de pion en heeft nu zelf een vrijpion op h6. De zwarte koning staat een lichtjaar ver weg, en Jochem verliest (desondanks een pluim voor het proberen).
Patryk Dyksinski zie ik elk toernooi vooruitgaan. Tegen Bart de Moor staat hij al snel een pion voor, maar Bart heeft de actieve stukken. Patryk verliest een stuk, maar als Bart verkeerd afwikkelt naar een toreneindspel met een paard tegen wits vrijpion is het snel (en terecht) remise.
Bert-Jan Melchers en Dennis Roijers hebben een dynamische partij. Als zwart twee potentiële vrijpionnen heeft en dameruil forceert staat wit (mede dankzij een toren op de open a-lijn) duidelijk minder. Na nog wat ragfijne manoeuvres geeft wit gezien de uitzichtloosheid op.
Henk Overmeer speelde tegen Daan Heus die al snel een pion voorkwam. Het was dan ook al ras gebeurd (geloof ik). Je kunt niet alles volgen!
Evan staat na zijn partij tegen Tim Roosink los (doe dat nou niet dad!) van de kopgroep, maar wel aan de verkeerde kant. Evan heeft de zwarte koning in zijn blootje gezet, maar met zelf een koning op h2 en een dame op h5 dreigt zwart Th7. Hij weet nog een ongeveer gelijkstaand eindspel te bereiken, maar na een foutje vlecht Tim een matnet. Alleen een stukoffer kan dat nog vermijden, waarna snel 0-1.
Ook van Jan Burggraaf tegen Jay Nels kreeg ik weinig mee; daar ging het te snel voor. Na dameruil ontstond een dynamische stelling. Dat was vermoed ik een kolfje naar Jan’s hand.
Vuurwerk (tot middernacht) op het hoogste bord. Aden Darie en Joel Groenewoud maakten er iets moois van. Wit offerde een pion voor een betere stelling (Joel werd gedwongen tot Ke8-f8). Na veel verwikkelingen staan er weer een gelijk aantal pionnen op het bord, maar zwart staat veel actiever. Wit krijgt zijn stukken niet gecoördineerd en verliest een kwaliteit, en snel daarna de partij. Sterk spel van Joel.
Daarmee hebben we drie koplopers: Joel Groenewoud, Jan Burggraaf en Tim Roosink.
Wat nog opvalt is dat zwart vaak aan het langste eind trok: in maar liefst 10 van de 17 partijen. De witspelers zijn gewaarschuwd.
Uitslagen:
https://kennemercombinatie.nl/uitslagen-en-stand/
Fer Mesman