Dramaseizoen voor KC2 gaat als nachtkaars uit

Je hebt wel eens van die seizoenen dat je het idee hebt dat er telkens in het laatste uur matchpunten worden weggegooid. Zo’n jaar hadden wij. Veel matchpunten. Je moet er geen gewoonte van maken, want degradatie was ons trieste lot met een op papier zeer sterk team. Papier is geduldig. Als niemand van het team in vorm is en de enige die nog wat punten bakt halverwege om onduidelijke redenen met de noorderzon vertrekt, dan is het lastig.

Laten we maar man en paard noemen. Waarom ook niet. Een zeer sterke speler als Gerard Rill, enkele jaren geleden nog meesterklasse, scoort twee remises in vijf potjes in de 2^e klasse. Neem een Daan in ’t Veld. Vaste waarde, altijd goed voor een plusscore. Ook dit jaar goed begonnen met 2 uit 2 en 3 uit 5 om te eindigen met 3 uit 8. Ook andere vaste krachten als Tyro (5 remises en 3 nullen) en Gilian (1,5 uit 4 met een TPR van 1900) bakten er dit jaar weinig van.

Ging er dan helemaal niets goed? Er waren redelijke scores van Esper en Dek, maar dat hield ook niet over. Verse kracht Murad deed 2 uit 3 en invallers waren dapper. Ikzelf wisselde prima partijen af met hele zwakke en eindigde ook op 50%.

Als goede spelers niet goed scoren ligt het aan de coach, dat is een bekende wetmatigheid in de sport. Die geeft het stokje dan ook door aan een opvolger en gaat zich bescheiden als invaller verdienstelijk maken volgend jaar.

De slotwedstrijd tegen Veenendaal, waar alles goed begon, we ratingfavoriet waren en aan een gelijkspel genoeg hadden, kende een bekend patroon. Vrijwel niets liep in de wedstrijd normaal. Je zou kunnen zeggen dat Murad wel erg fantasierijk speelde in tijdnood kwam en werd uitgetikt. Kan gebeuren tegen een IM. Ook Esper (met zwart plusremise tegen een sterke tegenstander en Tyro (plusremise) was nog allemaal vrij regulier.

Dan de meer roerige potjes. Ikzelf speelde bijna prima. A la Carlsen een minimaal voordeeltje in het eindspel sluw en langzaam opbouwen om vervolgens in tijdnood keihard te cashen. Vervolgens fluwelen techniek, -4,5 gevolgd door een krasse blunder waarna het pardoes remise was. Om het dan toch te winnen. Dat dan weer wel.

Dek dan. Die ‘won’ een dame, waar zijn tegenstander zomaar een toren, stuk en drie pionnen voor had. Die pionnen begonnen al snel aan een opmars. Dan maar mat zetten, dacht onze Dek. Dat was op veel manieren te verhinderen, maar heel simpel was het ook niet. Uiteindelijk had zwart spijt van een paard dat verdwaald op a4 bleef snurken en kon onze man toch oogsten.

Daar hield het goede nieuws mee op. Gilian stond gewonnen tegen iemand met 300 punten minder maar gaf plotseling het halve bord weg na een vette blunder. DiV had een klein voordeeltje in het eindspel, maar raakte de draad geheel kwijt en kon het schudden. Alle ballen op Rill dan maar. Als hij zou winnen was het nog gelijk. Daar leek het helemaal niet op, want zwart stond een kwaliteit voor en er leek geen vuiltje aan de lucht. Totdat Gerard een vrijpion, paard dame combo had en zwart een open koning en hij uit het niets zomaar nog kon winnen. U raadt het al.